برای پسرم پرهام

پسر عزیزم امروز 3 ماه و هشت روزت هست . دیگه کمتر فرصت پیش میاد که بیام برات بنویسم یک ماه اول زندگیت شب و روزت جابجا بود من و بابایی هر شب خسته  بودیم بابایی صبح ها خواب آلود می رفت سر کار . 31 روزگیت ختنه کردیمت از شب ختنه ات خوابت درست شد دیگه شب ها می خوابیدی ولی باز روزها اذیت می کردی و همش می خواستی بغل باشی یه مدتی رو با کمک مامانی و خاله جون گذروندیم تا تو هم بیشتر به این دنیا عادت کنی .45 روزگیت تو باغ آقاجون عقیقت کردیم .50 روزگیت اولین مسافرت زندگیتو تجربه کردی و هم با هم رفتیم شمال اونجا خیلی پسر آرومی بودی فقط تو مسیر رفت و برگشت کمی ناآرومی میکردی . راستی یادم رفت از دل دردهای شبانه ات بگم که تا پایان 3 ماهگیت ادامه داشت و هر شب کلی گریه میکردی و ما هم دیگه می موندیم چه کار کنیم الان دیگه بهتر شدی پسرم . خلاصه این چند ماه با تموم سختی هاش گذشتو الان آرومتر شدی فقط یه عادتی که پیدا کردی اینه که باید وقتی می خوابی تموم مدت بغلت کنیم تا بخوابی و گرنه زود بیدار میشی و این اصلا خوب نیست پسرم آخه از چند ماه دیگه باید بری مهد نانازم چون مامان باید برگرده سر کارش.  عسلم با اومدنت شادی زندگیمون دو برابر شده اینقدر عاشقتیم که بدون تو یه لحظه هم نمی تونیم زندگی کنیم.