نامه ای به پسرم

 سلام پسر گلم

این روزا تو تو بغلم آروم میخوابی و لالایی میخونم برات

خیره میشی تو چشمام و جفتمون چند ثانیه نگاهمون گره میخوره بهم

میدونم که میفهمی خیلی دوستت دارم چون تو بغل هیچکس اینقدر آروم نیستی

پرهام  عزیزم الان که من توانایی دارم تمام سختیهای این دوران رو تحمل کنم یعنی وقتی به سن پیری رسیدم توهم کنارم میمونی؟

الان که دستام مثه گهواره میمونه برات،تو هم بعدا که من ناتوان شدم آغوشتو گهواره من میکنی؟

الان که بخاطرت از خودم میگذرم توهم در کنار همه ی خواستنیهات گوشه ای از قلبتو جای من میکنی؟

مامانم هیچوقت تنهام نذار

دل من کوچیکتر از اینه که وقتی بزرگ شدی بذاری بری

بری تو دنیای خودت

میترسم

میترسم از روزی که بودنم دیگه آرامبخش وجودت نباشه

میترسم از روزی که برات تکراری بشم

پرهام،دردانه ی من دوستت دارم و از عشق ورزیدن به تو ثانیه ای خسته نمیشم و دریغ نمیکنم

امیدوارم همیشه شادیتو ببینم نازنینم

مامانم دوستت دارم همیشه کنارم باش

اگه یه روز دیدی دلم میخواد همیشه پیشم باشی فقط دلیلش اینه که دوستت دارم و نمیخوام اتفاقی برات بیفته

پس هیچوقت از دستم ناراحت نشو اگه بهت سخت گرفتم....